تخریب بتن با آب (تخریب هیدرولیکی )
تخریب بتن با آب روشی کارآمد، مقرون به‌صرفه و دقیق است که بتن فرسوده را با آب پر فشار بر می‌دارد. با توجه به آسیب پذیری پل های در حال فرسودگی و دارای نقص ساختاری، نیاز به تخریب قسمت‌های اسیب دیده وجود دارد که این تخریب به‌معنای حذف بتن آسیب دیده یا دارای مقاومت پایین با حفظ بخش‌هایی از بتن سالم می‌باشد.
علاوه بر تخریب، این روش به آماده‌سازی یک پل قبل از قرار دادن بخش‌های سطحی آن کمک می‌کند و یک سطح بسیار قابل اتصال برای دستیابی به نتایج عالی فراهم می‌کند.
تخریب با آب یک راه‌حل برداشتن بتن به روشی مطمئن، قابل کنترل و بدون ضربه زدن است که در مقایسه با سایر روش‌های تخریب بتن از جمله روش سنتی مانند تراشیدن بتن، خطر ایجاد ترک‌های ریز را کاهش می‌دهد.
مزایا و معایب تخریب با آب
تخریب هیدرولیکی نگرانی‌های پیرامون پل‌های آسیب‌پذیر و حذف بتن آسیب‌دیده را از طریق مزایای بسیاری که فراهم می‌کند، کاهش می‌دهد:
مزایا:
- آلودگی صوتی محدود
- کاهش آلودگی گرد و غبار
- آب را می‌توان برای تصفیه جمع‌آوری کرد و برای پروژه‌های آینده استفاده کرد یعنی قابل بازیافت است
- مقرون به‌صرفه
- زمان موثر
- بدون ریز شکستگی
- سطح اتصال با کیفیت بالا
- حذف بتن به‌صورت یکنواخت
- بدون آسیب به میلگرد در هنگام زدودن زنگ‌زدگی و خوردگی از روی فولاد
- کاهش خطر آسیب برای اپراتورها
معایب:
- روان شدن آب در صورتی که به‌درستی جمع‌آوری نشود.
- ملزم به رعایت الزامات اداره آب و فاضلاب
- افزایش ارزیابی ریسک زمانی که کار به‌صورت عمودی و بالاسری انجام می‌شود.
تکنیک های رقابتی تخریب بتن
تکنیک‌های تخریب سنتی مانند دستگاه برش، چکش هیدرولیکی و مته چکشی دستی ، شکستگی‌های ریز روی سطح بتن ایجاد می‌کنند.
در حالی که چکش‌های دستی ممکن است برای استفاده در مناطقی که تجهیزات تخریب با آب غیرقابل دسترس هستند مفید باشند، اما اجازه می‌دهند ارتعاشات از طریق بتن عبور کنند که می‌تواند میلگرد را شل کند. در مقابل، تخریب هیدرولیکی بتن را به شیوه‌ای کنترل شده و بدون لرزش حذف می‌کند، که خطر ریز ترک را کاهش می‌دهد.
سیلفوربراند (2009) بیان می‌کند که تخریب با آب یک روش حذف بتن ایده‌آل به دلیل توانایی آن در ایجاد “مساحت سنگدانه در معرض بیشتر” است که منجر به “تقویت پیوند پوشش بعدی” می‌شود.
M.Gh.
ویدئو این مقاله