روسازی­‌های بتنی تراوا (PCPs) به‌طور فزاینده­ای به‌­عنوان یک ابزار توسعه کم تاثیر (LID) مورد استفاده قرار گرفته‌­اند که به مدیریت اثرات ساخت­ و­ ساز زیرساخت و عملیات بر محیط طبیعی کمک  می‌کند. به­‌عنوان یک راه حل زیرساخت سبز، PCP می­‌تواند برای تکمیل یا جایگزینی زیرساخت­‌های خاکستری معمولی، به­‌ویژه برای جاده­‌ها و سطوح پارکینگ با سرعت کم، سبک و کم تردد کامیون استفاده شود. همچنین به­عنوان روسازی­‌های بتنی نفوذپذیر نیز نامیده می‌­شود، PCPها به‌­عنوان نوعی روسازی بتنی تعریف می‌شوند که دارای یک شبکه باز از منافذ است تا امکان نفوذ آب طوفان را از طریق روسازی به لایه های پایه/ زیر پایه ایجاد کند.

یک PCP معمولی می­‌تواند دارای طیف وسیعی از خواص باشد، به‌عنوان مثال، حفره­‌های هوای موثر از حدود 15 تا 30 درصد، نفوذپذیری از 20 تا 500 متر در روز، و مقاومت فشاری از 5/5 تا 20/5مگاپاسکال.

نکته­‌ای که باید به آن اشاره شود این است که اگرچه مطالعات بسیاری از مقاومت فشاری به‌­عنوان یکی از خواص برای ارزیابی عملکرد مکانیکی استفاده کرده‌­اند، امّا تاکنون ASTM روش تست استانداردی را برای مقاومت فشاری بتن متخلخل به دلیل عوارض ناشی از ماهیت طبیعی متخلخل بودن آن منتشر نکرده است. در مطالعات قبلی، اکثر آزمایش‌های مقاومت فشاری بر اساس استاندارد ASTM برای بتن معمولی (ASTM C39) اعمال می‌شد. PCPها می­‌توانند به­‌طور قابل‌­توجهی برای محیط زیست در محیط‌های شهری مفید باشند. آنها می­‌توانند به کاهش مقدار روان‌آب طوفان و بهبود کیفیت آب با توجه به کل مواد جامد معلق، فسفر، نیتروژن و فلزات منجر شوند، علاوه بر این، مشکل صدای ترافیک و اثر جزیره گرمایی را می­توان به طور همزمان کاهش داد.

در مقایسه با روسازی­‌های بتنی معمولی یا روسازی­‌های بتنی فشرده غلتکی، فرآیند ساخت و خواص PCPها از نظر مواد، روش‌های ساخت­ و ساز و تجهیزات، به­‌ویژه از دیدگاه اقتصادی و زیست­ محیطی کاملاً متفاوت است.

همانطور که شناخته شده است، تولید سیمان یک فرآیند انرژی‌بر است که نقش قابل‌توجهی در انتشار گازهای گلخانه‌ای و CO₂  دارد. نسبت به روسازی‌های بتنی معمولی، PCPها منجر به کاهش قابل‌توجهی در مصرف سیمان می‌شوند و بنابراین ردپای بار منفی زیست محیطی مرتبط را، کاهش می‌دهند.

نتایج ارزیابی چرخه عمر نشان می­دهد که مجموع انتشار CO از بتن سنگین حدود 903 کیلوگرم معادل CO₂ در هر متر است. در حالی که انتشار CO از بتن عبوری تنها حدود 19/5 کیلوگرم معادل CO در هر متر است، یعنی حدود 2 درصد از تولید بتن معمولی. در این محاسبه، مواد، حمل و نقل، تولید/ساخت بتن سنگین در هر متر معادل 886/1، 14/6 و 2/3 کیلوگرم CO₂ است. با این حال، برای بتن قبلی، داده­ها به ترتیب تنها 18/9، 0/3 و 0/3 هستند.

اگرچه PCPها می­توانند مزایای امیدوارکننده­ای را برای محیط­های ساخته شده و طبیعی به ارمغان بیاورند، مسائلی که کارایی طولانی مدت PCPها را تهدید می­کند، از جمله مشکلات دوام و گرفتگی، به عنوان موانع اصلی برای کاربرد گسترده PCPها باقیمانده است.

برخی از عوامل برجسته عبارتند از: شکست زودرس یا زوال PCPها با قرار گرفتن در معرض حملات شیمیایی و فیزیکی. گرفتگی PCPها از شن و ماسه کششی اعمال شده در طوفان­‌های زمستانی، رسوبات موجود در آب طوفان از زمین‌­های مجاور، یا منافذ فرو ریخته شده از ترافیک وسایل نقلیه ناشی می­‌شود و غیره. اینها عوامل مهمی هستند که باید در طراحی، ساخت ، حفظ و نگهداری PCPهای آینده در نظر گرفته شوند.